Inmiddels is het al weer lente, maar het leek wel even of we op wintersport in Tirol waren. Het zag er prachtig uit. Maar toen de sneeuw viel, op zondag, was het ’s avonds eerst nog bar en boos in en om de stal. Alhoewel Lucas de sneeuwhopen prachtig vond om in te duiken. In de stal lagen echter ook sneeuwhopen. Op het aanrecht en in het deel waar de kippen zitten, zelfs op hun leghok. Niet dat ze daardoor van slag waren. Ze ondergingen de situatie gelaten. Maar er lag een laag sneeuw in hun voerbak en hun drinkbak was bevroren. Dus dat werd bikken voor Julian en Lucas. Of toch maar een andere drinkbak zoeken. De geiten en schapen hadden geen last. Anton had al gezorgd voor een warmhoudplaatje, zodat hun water niet bevroren was. De volgende dag heeft hij gezorgd dat de kippen daar ook bij konden.
Een ander winters probleem waren de containers met de stalmest.
Hoe krijg je die op de ophaalplek als het slot van het hek bevroren is? Dan maar over het binnenhek tillen en via de speeltuin naar de weg. Toen er een container gevaarlijk slagzij maakte op de bovenkant van het binnenhek kwam daar de brandweer (Bas) te hulp. Uiteindelijk stonden ze aan de straat. Bleek de volgende ochtend dat ze niet werden opgehaald vanwege de vorst! Gelukkig was het ’s maandags mooi weer met zonneschijn en was het slot niet meer bevroren.
De dieren moesten niets van de sneeuw hebben en bleven veel in de stal. Alleen voor hooi kwamen ze naar buiten. Dat gaf mestoverschot. Dus toen de dooi begon heeft Paul de mest uit de containers over de Noord-Oostwei verspreid. En met het warme lenteweer (in februari!) kwamen de eerste madeliefjes er al tussendoor naar boven.
